آشپزباشی در قصر!
به گزارش مجله یک کامپیوتر، لذت غذا خوردن شاید از تماشای غذا درست کردن بیشتر باشد اما با این حال تماشای آشپزی کردن و پختن غذا خالی از لطف نیست.از طرف دیگر تماشای غذاهای خوش رنگ و لعاب و تزئین شده هم چشم هر بیننده ای را به سمت خود جلب می نماید و دهان هر کسی را آب می اندازد.
برای همین هم در دنیا برنامه هایی که با موضوع غذا ساخته می گردد حالا چه غذاگردی، چه فیلم، چه سریال، چه انیمیشن و... هواداران زیادی داشته به طوری که به شهرت دنیای هم رسیده اند.
شاید بسیاری انیمیشن راتاتویی یا موش سرآشپز را که سال 2007 به نمایش درآمد به خاطر داشته باشند که با موضوع آشپزی بود در دل خود به معرفی یک غذای سنتی نیز می پرداخت.
انیمیشن توربو هم با این که حکایت یک حلزون و دنیای سرعت و ماشین مسابقه بود اما کسی به این حلزون یاری می نماید که ماشین غذا دارد و یک غذای سنتی مربوط به کشورش را می فروشد.
به جز این انیمیشن های معروف، فیلم های زیادی هم در این زمینه ساخته شده که به شهرت رسیده و بسیاری آن را دوست داشته اند.
برای مثال فیلم سینمایی سرآشپز که یک کمدی - درام به کارگردانی جان فاورو در سال 2014 بوده و فیلم سینمایی سوخته که مربوط به سال 2015 می گردد و جان ولز کارگردانی این فیلم را برعهده داشته، روایت یک سرآشپز حرفه ای در یک رستوران است از جمله این فیلم های سینمایی به حساب می آیند.
علاوه بر آنچه به آنها اشاره شد سریال هایی نیز در این زمینه ساخته شده اند که اتفاقا آنها هم پرطرفدار بوده اند.
یکی از شناخته شده ترین آنها سریال جواهری در قصر است که این سریال با وجود کره ای بودن و تفاوت ذائقه غذایی که میان ایرانی ها و آسیای شرقی دارد؛ سبک ساخت آن سریال و شخصیت معروف یانگوم توانست موفقیت زیادی به دست آورد.
در میان آثار ایرانی هم هر چه گشتیم نهایت به سریالی به نام آشپزباشی رسیدیم که اساس قصه آن در یک رستوران شکل گرفت.
جواهری در قصر
سریالی 54 قسمتی با روایت زندگی دختری به نام یانگوم که با توانایی ها و استعدادهایش سعی می نماید در آن دوران که سیستم طبقاتی و مردسالارانه داشته، قابلیت های خود را به اثبات برساند و تا جایی پیش می رود که در نهایت عظیم ترین سرآشپز قصر می گردد.
این در حالی است که در آن دوران آداب غذاخوردن، نوع پخت و پز و غذاهایی که در آن موقع درست می شده آداب و رسوم گوناگونی داشته که همین موضوع رقابت را در میان آنها برای رسیدن به مقام بهتر بالا برده بود.
این رقابت ها، مسابقه ها، نمایش نوع پخت و پز، نحوه سرو غذاها و مدل و سبک و سیاق غذا خوردن در این سریال در کنار موضوعات دیگر از جمله جذابیت هایی بود که باعث می شد مخاطب علاقه زیادی به آن پیدا کند. این سریال با آن که برای اولین بار سال 1385 از صدا و سیما پخش شد اما به دلیل استقبال از آن بارها از شبکه های مختلف بازپخش شد و آخرین بار سال 1396 از شبکه امید نیز پخش شد.
جذابیت غذای سلطنتی، نحوه آماده سازی و نشان دادن اهمیت مواد غذایی و خواص آنها در غذاهایی که درست می گردد در این سریال به خوبی به نمایش درآمده بود. نشان دادن اهمیت طعم غذاها، مزه هایی که با چشیدن آنها را به دست می آوردند، رقابت برای هر چه بهتر کردن کیفیت غذا چه از نظر ظاهر، چه طعم و چه کیفیت خواص و... موجب شد تا بسیاری به اهمیت این موارد هم پی ببرند.
همین سریال باعث شد تا بسیاری نگاه شان به غذاهایی که در آسیای شرقی درست می گردد تغییر کند و حتی دل شان بخواهد برای یک بار هم که شده خودشان این غذاها را درست نمایند یا این که به رستوران هایی بروند که در آن غذاهای آسیای شرقی داده می گردد.
این در حالی است که شاید تا قبل از آن بسیاری بر این تصور بودند که غذاهای آسیای شرقی اصلا غذاهای خوشمزه و اشتهاآوری نیستند. بر همین اساس این سریال به خوبی توانست مانند یک سفیر عمل کند و به معرفی فرهنگ و آداب و رسوم غذایی کشور کره بپردازد.
به طوری که این سریال علاوه بر ایران به 90 کشور دنیا نیز صادر شد و توانست به خوبی معرف فرهنگ غذایی غنی کره گردد.
آشپزباشی
سال 1388 سریال آشپزباشی از شبکه یک سیما پخش شد؛ سریالی 30 قسمتی به کارگردانی محمدرضا هنرمند و با بازی پرویز پرستویی، فاطمه معتمدآریا، فرهاد اصلانی، مهراوه شریفی نیا و... حکایت آن نیز درباره زوجی بود که یک رستوران عظیم را در تهران مدیریت می کردند.
قصه از جایی آغاز می گردد که فاطمه معتمدآریا در نقش همسر پرویز پرستویی در یک مصاحبه شرکت نموده و صحبت های او در این برنامه باعث ناراحتی همسرش می گردد و برای همین هم تصمیم به جدایی می گیرند.
آنها با این که صاحب چهار فرزند هستند اما تصمیم شان را گرفته اند و حتی کارشان را هم می خواهند از هم جدا نمایند و رستورانی در رقابت با دیگری راه بیندازند.
در خلال این قصه محمدرضا هنرمند در این سریال کوشش کرد از مقوله آشپزی به شکل مناسبی استفاده کند و از تزئین سفره و غذا و نحوه طبخ و... بهره لازم را ببرد.
بیشتر سکانس هایی که در این سریال گرفته شده در فضای رستوران است و معمولا غذاهای خوش رنگ و لعابی که معمولا در این رستوران ها وجود دارد دیده می گردد. البته این موضوع که در یک لوکیشن واقعی اینچنین فیلمبرداری اجرا شده شده است کار را تا حدودی سخت نموده بود. با این حال کوشش عوامل این سریال بر این بود تا بتواند به خوبی از پس کار بربیایند.
به طوری که بعضی منتقدان از این سریال به عنوان راتاتوی ایرانی یاد نموده و دیدن غذاهای خوش آب و رنگ و رستوران تمیز و منظم را از جمله نقاط قوت این سریال عنوان نموده اند تا جایی که بعضی نیز گفته بودند محمدرضا هنرمند در این سکانس ها از رنگ های شاد و جذاب غذاهای ایرانی نهایت استفاده را نموده و در نتیجه بعید است بیننده با دیدن شان هوس خوردن آنها را نکند.
کارگردانی و فیلمبرداری در این سریال به صورتی بوده که غذا و آشپزی و لوازم و مفاهیم وابسته به آن مثل رستوران و آشپزخانه و ادویه و رنگ و لعاب غذا در مرکز تصویر قرار گیرد و تصویر جذاب و زیباشناسانه ای از آشپزی را به نمایش گذاشت که هم اشتهای مخاطب را باز می کرد و هم نگاه را به آشپزی و غذا خوردن ارتقا بخشید.
با وجود این خاتمه نه چندان دلچسب این سریال باعث شد نتواند مخاطب هایی را که از قسمت اول مشتاقانه پای آن نشستند نگه دارند اما در هر صورت این سریال جزو سریال هایی محسوب می گردد که در آن غذای ایرانی به خوبی به نمایش در آمد.
آزاده باقری - روزنامه نگار / ضمیمه قاب کوچک روزنامه خبرنگاران
منبع: جام جم آنلاین